اعتراضات خیابانی
در اواخر حکومت پهلوی
هر روز ادامه داشت
نیروهای نظامی بر سر تسخیر لحظه ای چهارراههای فرعی
توسط مردمی که اکثر
دانشجو و دانش آموز بودند
درگیر جنگ و گریز بودند
اهل کوچه و بازار نیز به زندگی خویش مشغول بودند و بعضا با تردید
به موفقیت معترضان می نگریستند
خاطره کودتای بیست و هشت مرداد در ذهن آنان زنده بود
ولی هر چه می گذشت
قدرت مردم را بیشتر احساس می کردند
بعضی خطبا و علمای مدارس علمیه قدیم و جدید نیز در دانشگاه تهران متحصن بودند
ولی ماجرای بیست و یک بهمن به دو نکته مهم
مربوط شد
نخست اقدام تحریک آمیز دولت نظامی
و دیگر پاسخ بخش هایی از مردم که در واقع
همان هایی نبودند که به طور ثابت در تظاهرات و اعتراضات شرکت داشتند
معترضان خاموشی بودند که دولت نظامی
به اعتراض آنان در راهپیمایی بزرگ قیطریه گوش نکرد
و با سرکوب های بعدی
یعنی کشتار میدان ژاله در هفده شهریور
و عدم ایجاد امکان تجمع در دوران حکومت نظامی
صورت مساله را پاک کرده بود
No comments:
Post a Comment