تجاوز به قلمرو مجازی ایران همه جانبه و فاجعه بار

تجاوز گسترده به قلمرو جامعه مجازی ایران از کنترل  یا ویرانی راهها و  تخریب شهرها و فضاها و مکان های مجازی به تاسیس شهرهای بیگانه مجازی و اسکان مهاجرنشین های ایرانی انجامیده است. اینکه این روند بر اساس چه مقدمات فنی و غیر فنی و چه ضعف هایی شکل گرفته مهم است ولی مهم تر از آن وجوب تلاش و سرعت عمل علاقمندان به ایران در حفظ باقیمانده میراث کشور و بازپس گیری از دست رفته ها است. مساله ای که هر چه زمان می گذرد دشوارتر می شود ولی همچنان ممکن است

ما بخش های وسیعی از قلمرو مجازی ایران را به دلیل سوء تدبیرها و ضعف های دیگر از دست داده ایم و روند عقب نشینی و واگذاری به صورت نگران کننده ای تداوم دارد. شاید بعضی تصور کنند که تا زمانی که  در قلمروهای عادی تحت فشارند سخن از فشار بر مرزها و منابع مجازی ثانوی و بلا موضوع است ولی در مواجهه جبهه ای و گسترده فرهنگ ها و اقتصاد ها و گروهها و اندیشه ها و ملت ها و روند غیرقابل اجتناب تعامل ها، همزمانی طرح مسائل هم طراز از نظر اهمیت، ضروری است. پس به یک استراتژی همه جانبه نیازمندیم که نداریم ولی بسیاری چیزهای دیگر داریم که تا آنها را داریم باید به آن ها ببالیم و از آن ها استفاده کنیم

انرژی لازم برای حفظ و توسعه قلمرو مجازی ایران از منابع ملی و توسط خود مردم و نهادهای اقتصادی و سیاسی و فرهنگی منبعث از مردم تامین می گردد و تدبیر آن صرفا در اختیار دولتیان و حکومتیان نیست

دفاع از خانه یک وظیفه عمومی است و در همین چارچوب گاهی عقب نشینی های تاکتیکی اگر مبتنی بر استراتژی منطقی باشد قابل فهم و معمولا ضروری است، مگر در جایی که صاحب خانه دیگر خودی نیست و خانه از پای بست ویران است

و در انتها تکرار و تاکید می کنم که بخش مهمی از روند تولید سرمایه های دیجیتال کشور در کنترل ایران و ایرانی نیست ولی هیچوقت برای آغاز تلاش های جبرانی دیر نیست