روزگاری مثل موش
از کسی با اشاره و کنایه می گوییم
و بعد که سیلی خوردیم
ازترس
از اساس انکارمی کنیم
...
روزگاری به سخن شنوترین ها
بی وفایی می کنیم
...
و زمانی می رسد که
بدتری از این بر سرمان می آید
پس به خدا پناه بریم
و توبه کنیم
که جز او
کسی نیست که نیست
No comments:
Post a Comment